هلن مایر شمشیرباز آلمانی یکی از مشهورترین ورزشکاران تاریخ این کشور است که در جریان المپیک برلین برای پنهان ماندن سیاست های نژادپرستانه هیتلر مجبور به حضور در مسابقات شد و حتی موفق شد مدال نقره را به دست آورد اما این مانعی برای اخراج او از کشورش نبود.
زنده باد ولایت / هلن مایر شمشیرباز آلمانی یکی از مشهورترین ورزشکاران تاریخ این کشور است که در جریان المپیک برلین برای پنهان ماندن سیاست های نژادپرستانه هیتلر مجبور به حضور در مسابقات شد و حتی موفق شد مدال نقره را به دست آورد اما این مانعی برای اخراج او از کشورش نبود.
به گزارش مجله تاریخ فرادید، هلن مایر نابغه یهودی الاصل شمشیربازی آلمان در سال 1924 زمانیکه 13 سال بیشتر نداشت موفق شد در مسابقات قهرمانی شمشیربازی آلمان مقام نخست را کسب کند و با استعداد و توانایی فوق العاده خود همه را شگفت زده کند.
نمایش مایر در مسابقات شمشیربازی آنقدر خارق العاده بود که همه روزنامه ها و رسانه های آلمانی به تمجید از او پرداختند و در مدت کوتاهی این دختر کم سن و سال در سراسر کشور مشهور شد اما این تازه آغاز کار بود. چهار سال پس از قهرمانی مایر در آلمان او به عنوان نماینده این کشور در المپیک تابستانی آمستردام حضور پیدا کرد و مدال طلای بازی ها را از آن خود کرد. در حالیکه همه در آن زمان مایر را دیگر یکی از برترین ورزشکاران زن تاریخ آلمان می دانستند او چهار سال بعد نیز به برای دفاع از عنوانش راهی مسابقات المپیک 1932 لس آنجلس شد اما درست ساعاتی قبل از شروع دور نهایی بازی ها خبر ناگواری همه چیز را به هم زد؛ نامزد مایر در یک سانحه رانندگی جان باخته و اندوه این حادثه باعث شد او نتواند مقامی بیش از پنجمی کسب کند.
مرگ نامزد مایر سبب شد وی تصمیم بگیرد امریکا را ترک نکند و در کالج حقوق کالیفرنیا به تحصیل حقوق بین الملل بپردازد تا روزی به عنوان دیپلمات در کشورش مشغول به کار شود؛ اما به قدرت رسیدن حزب نازی در آلمان و آغاز سیاست های ضد یهودی هیتلر دومین ضربه را به مایر زد. او که پدری یهودی داشت از سوی دولت نازی از حقوق شهروندی محروم و عضویتش در باشگاه شمشیربازی زادگاهش لغو شد. این به آن معنا بود که مایر دیگر نمی تواند به کشورش بازگردد و مجبور به ماندن در امریکا است. او همان روزها در تنهایی و غربت در حالیکه آرزوی بازگشت به زادگاهش را داشت در نامه به یکی از هم تیمی هایش نوشت: "نمی دانم دوباره همدیگر را می بینیم یا نه. دوست دارم بتوانم به کشورم بازگردم اما می دانم انجا دیگر جایی برای من نیست".