کيروش با کدام يوزپلنگها حمله ميکند؟
تاریخ انتشار: 95/06/11 10:22
ورزش 3/ کارلوس کيروش از بدو شروع کارش تا به امروز به سيستم خود وفادار بوده است.
کارلوس کي روش از ابتداي آغاز کارش به عنوان سرمربي تيم ملي ايران آنقدر به سيستم 4-2-3-1 يعني بازي با 4 مدافع، 2 هافبک دفاعي، 3 هافبک نفوذي و يک مهاجم وفادار بود که کارشناسان قبل از بازي هاي مهم شک و ترديدي به لحاظ شماتيک تاکتيکي تيم ملي نداشتند و گمانه زني ها همگي تنها محدود به مهره هاي انتخابي براي اجراي هر چه بهتر اين سيستم مي شد.
اگر چه بعد از اتمام جام جهاني، عده اي پيش بيني مي کردند قرار گرفتن ايران در بين مدعيان جام ملت هاي آسيا و عدم تمايل حريفان آسيايي به آرايش تهاجمي، کي روش را ناگزير به ايجاد تغيير در تاکتيک خواهد کرد(يا همان پلان B معروف) ولي باز هم هر چهار بازي ايران در استراليا با يک مهاجم شروع شد، تيم ملي کماکان منتظر حريف مي ماند، اصراري به بازي مالکانه نداشت ولي بلافاصله بعد از تصاحب توپ شيوه بازي به 4-3-3 تبديل ميشد. کي روش چندين بار گفته دوست ندارد درباره تاکتيک هاي تيمش حرف بزند و مصاحبه يک سال و نيم پيش او در برنامه نود جزو استثنائات بود: "سيستم بازي ما در جام ملتهاي آسيا سيستم نزديکي به 4 -3-3 بود. ما با هافبکهاي نفوذي که در اختيار داشتيم برنامه تهاجمي را انجام مي داديم. اين را فراموش نکنيد در خيلي بازيها سبک بازي ما دفاعي بود که در نيمه اول و دوم تاکتيک متفاوتي داشتيم و آماده اين بوديم تا روش بازي مان را در بازي هاي مختلف تغيير دهيم."
مي رسيم به مرحله اول مقدماتي جام جهاني و همگروهي با تيم هاي درجه دو و سه آسيايي. با ورود سردار آزمون و مهدي طارمي به جمع مهاجمين قبلي(قوچان نژاد، انصاري فرد)، باز خيلي ها تصور مي کردند کي روش از اين فرصت استفاده مي کند و دست به تغيير تاکتيکي مي زند. مثلا اينکه با دو مهاجم بازي را شروع کند و به يک هافبک دفاعي بسنده کند. اگر چه در اکثر بازي هاي اين مرحله تيم ملي با دو مهاجم به زمين رفت ولي مهاجم دوم نه بجاي يک هافبک دفاعي بلکه عملا به عنوان جانشين يکي از بال هاي همان سيستم 4-3-3 انجام وظيفه مي کرد. ترکيب 3 عنصر هجومي در زمان شروع اين مسابقات را با هم مرور کنيم:
ترکمنستان داش /اغوز اميري-آزمون-ترابي (شجاعي)
گوام-تهران/ ترابي-انصاري فرد-طارمي(دژاگه)
هند بنگلور/ اميري- آزمون- طارمي(دژاگه)
عمان-مسقط/ اميري-آزمون-طارمي(دژاگه)
ترکمنستان-تهران/ اميري-کاوه رضايي-ترابي(دژاگه)
گوام/ اميري-آزمون-طارمي(دژاگه)
هند-تهران/ اميري- آزمون-جهانبخش-(طارمي به جاي دژاگه بازي مي کرد)
عمان-تهران/ اميري-آزمون-جهانبخش(دژاگه)
در همه اين 8 بازي، تيم ملي ايران همواره با دو هافبک دفاعي پا به ميدان گذاشته است، مثل هميشه اشکان دژاگه نقش بازيساز داشته و وظيفه حفظ توپ، جهت دهي و تغيير ريتم بازي نيز به عهده او بوده است، به جز بازي در داش اغوز که به دليل مصدوميت غايب بود و مسعود شجاعي جايش را پر کرد و بازي با هند در تهران که براي نخستين بار کي روش طارمي را به جاي او به زمين فرستاد. نکته مهم ديگر اينکه غيبت عليرضا جهانبخش در تعدادي از اين ديدارها به دليل مصدوميت، تنها دليل فيکس بودن طارمي يا يک بار هم ترابي در ترکيب بوده است و اين نشان مي دهد تا چه حد کي روش به مرد شماره يک اين روزهاي آلکمار که در تيم خودش نيز در سيستم 4-3-3 به عنوان بال راست به ميدان مي رود اعتقاد دارد.
با اين تفاسير و با فرض ادامه وفاداري کي روش به سبک هميشگي، سوال اصلي اين است که 3 نفري که در جلو بازي مي کنند کدام ها هستند. اگر جهانبخش و آزمون را از همه محتمل تر بدانيم، نفر سوم بايد يکي از ميان اميري، طارمي و ترابي باشد.
شايد بتوان تنها تغيير حاصل شده از جام ملت هاي آسيا تا به امروز را در اين عبارت خلاصه کرد: تيم ملي ايران قبلا با سيستم 4-2-3-1 به ميدان مي رفت و در زمان حمله به 4-3-3 تغيير شکل مي داد ولي امروز (خصوصا در ورزشگاه آزادي) بازي را با سيستم 4-3-3 شروع مي کند و در زمان دفاع به 4-2-3-1 تغيير شکل مي دهد.