وصيه هاي رهبرانقلاب درباره عرفه
khamenei.ir/عرفه روزي است که طبق روايت معصوم عليهالسلام در آن «موقعيّتي براي اعتراف به گناه در نزد پروردگار پيش ميآيد». اين روايت را حضرت آيتالله خامنهاي در يکي از سخنرانيهايشان در باب فضيلت روز عرفه نقل کردهاند. ايشان همواره در توصيههاي خود به مردم و عليالخصوص جوانان به بهرهگيري معنوي از اين روز بزرگ سفارش کردهاند. پايگاه اطلاعرساني KHAMENEI.IR به مناسبت فرارسيدن روز عرفه گزيدهاي از بيانات حضرت آيتالله خامنهاي راجع به روز عرفه و دعاي عرفهي حضرت اباعبدالله الحسين عليهالسلام را منتشر ميکند ادامه دارد ...
توصيه هاي رهبرانقلاب درباره عرفه
khamenei.ir/عرفه روزي است که طبق روايت معصوم عليهالسلام در آن «موقعيّتي براي اعتراف به گناه در نزد پروردگار پيش ميآيد». اين روايت را حضرت آيتالله خامنهاي در يکي از سخنرانيهايشان در باب فضيلت روز عرفه نقل کردهاند. ايشان همواره در توصيههاي خود به مردم و عليالخصوص جوانان به بهرهگيري معنوي از اين روز بزرگ سفارش کردهاند. پايگاه اطلاعرساني KHAMENEI.IR به مناسبت فرارسيدن روز عرفه گزيدهاي از بيانات حضرت آيتالله خامنهاي راجع به روز عرفه و دعاي عرفهي حضرت اباعبدالله الحسين عليهالسلام را منتشر ميکند.
* انس با دعاي عرفه از اوايل نوجواني...
آنچه که آن وقت براي من مطرح بود و عملاً وجود داشت، اين بود که اهل دعا و ذکر و دعاهاي مأثور و اعمالي که وارد شده بود، بودم. مثلاً يادم است هنوز بالغ نبودم که اعمال روز عرفه را بجا آوردم. اعمال آن روز، طولاني هم هست - لابد آشنا هستيد؛ خيلي از جوانان با آن اعمال آشنا هستند - چند ساعت طول ميکشد. اعمال، از بعد از نماز ظهر و عصر شروع ميشود و اگر انسان بخواهد به همه آن اعمال برسد، شايد تا نزديک غروب - روزهاي نه چندان بلند - به طول ميانجامد.
آن وقت من يادم است که با مادرم - چون مادرم هم خيلي اهل دعا و توجّه و اعمال مستحبّي بود - ميرفتيم يک گوشه حياط که سايه بود - منزل ما حياط کوچکي داشت - آنجا فرش پهن ميکرديم - چون مستحب است که زير آسمان باشد - هوا گرم بود؛ آن سالهايي که الان در ذهنم مانده، يا تابستان بود، يا شايد پاييز بود، روزها نسبتاً بلند بود. در آن سايه مينشستيم و ساعتهاي متمادي، اعمال روز عرفه را انجام ميداديم. هم دعا داشت، هم ذکر و هم نماز. مادرم ميخواند، من و بعضي از برادر و خواهرها هم بودند، ميخوانديم. دوره جواني و نوجواني من اينگونه بود؛ دوره اُنس با معنويات و با دعا و نيايش. ۱۳۷۶/۱۱/۱۴
* از فرصت عرفه براي تطهير روح و صفا دادن به نفس استفاده کنيد
اميدواريم که خداوند متعال، دهه اوّل ذيحجّه و اين ايام با برکت را براي همه مسلمين، بخصوص براي مردم عزيز و ملت بزرگ و مؤمن و وفادار ما، مبارک فرمايد. بنده اميدوارم که خداوند به شما مردم مؤمن اين توفيق را بدهد که از روز عرفه براي نزديک شدن دلهايتان به خداي متعال هر چه بيشتر استفاده کنيد و اين روز را قدر بدانيد. عرفه روز بزرگي است. تطهير روح و صفا دادن به نفس، براي يکايک ما در هر جا که هستيم مسأله اساسي و مهمّي است. اين فرصتها را کوچک نشماريد و اين مسائل را ناچيز ندانيد. در راه حرکتِ بزرگ ملت ايران و سازندگي و پيروزي بر دشمنان و ايستادگي در مقابل زورگويان و رسيدن به اهداف عاليه نظام اسلامي، ارتباط با خدا و توجّه و توسّل و تضرّع به پروردگار نقش دارد. فرصت و وقت آن نيز همين اوقاتي است که معيّن شده است و مهمترين آنها، يا از جمله مهمترين آنها، روز عرفه است. ۱۳۷۳/۰۲/۲۸
* روز عرفه فرصتي براي اعتراف به گناه نزد پروردگار است
روز عرفه را قدر بدانيد. در روايتي ديدم که «عرفه و عرفات را بدين خاطر چنين اسمي دادهاند که در اين روز و آن مکان، موقعيّتي براي اعتراف به گناه در نزد پروردگار پيش ميآيد.» اسلام، اعتراف به گناه را در پيش بندگان، مجاز نميداند. کسي نبايد گناهي را که انجام داده است بر زبان آورد و پيش کسي به آن اعتراف کند. اما پيش خدا، چرا. بين خودتان و خدا، بين خودمان و خدا، خلوت کنيم و به قصورهايمان، به تقصيرهايمان، به خطاهايمان و به گناهانمان که مايه روسياهي ما، مايه بسته شدن پروبال ما و مانع پرواز ماست، اعتراف نماييم و از آنها توبه کنيم. اگر فردي بخواهد اصلاح شود، بايد گناه و عيب خود را بپذيرد و در پيش خود و خدا، به آن عيب و گناه اعتراف کند. کساني که براي خودشان هيچ عيب و خطايي قائل نيستند، هرگز اصلاح نخواهند شد. يک ملت هم، اگر بخواهد به راه راست برود، بايد بفهمد که کجاها اشتباه کرده است و خطاهاي او چيست و به گناه خود اعتراف کند. امروز هم اگر آحاد امّت عظيم اسلامي قبول کنند که در مقابل اسلام کوتاهي کردهاند؛ اگر مسلمانان عالم تصديق و اعتراف کنند که در دنبالهرَوي از قدرتهاي اسلامي، راه را اشتباه پيمودهاند و در پذيرش فرهنگ مفسدِ اغوا کننده غرب، بهخطا رفتهاند، راهشان باز خواهد شد و خواهند توانست خودشان را اصلاح کنند. ۱۳۷۳/۰۲/۲۸
* روز عرفه روز دعا و استغفار است
روز عرفه، روز دعا و استغفار و توجه است. دعاي سراسر عشق و شور و سوز در روز عرفه، که سيدالشهداء امام حسين (عليهالسّلام) در مراسم عرفات انشاء فرموده است، نشاندهندهي آن روحيهي شيدائي و عشق و شوري است که پيروان اهلبيت در يک چنين ايامي بايد داشته باشند. اين ايام را قدر بدانيد. فرصت مال شماست. همچنان که امروز فرصت پيشرفت، فرصت شکوفائي، فرصت حرکتهاي بزرگ سياسي و انقلابي و اجتماعي مال شما جوانهاست، فرصت توجه به خداي متعال و ذکر الهي و مستحکم کردن رابطهي قلبي با خدا هم متعلق به شماست. ۱۳۹۰/۰۸/۱۱
* بهترين خواستهها براي انسان در دعاي عرفه مطرح شده است
دعاهايي که از ائمه رسيده است، بهترين دعاهاست. اولا خواستههايي در اين دعاها گنجانده شده است که به ذهن امثال ماها اصلا خطور نميکند و انسان از زبان ائمه (عليهمالسلام) آنها را از خدا طلب ميکند. در دعاي ابوحمزه و دعاي افتتاح و دعاي عرفه بهترين مطالبات و خواستهها براي انسان مطرح ميشود؛ که اگر انسان اينها را از خدا بخواهد و بگيرد، ميتواند براي او سرمايه باشد. ثانيا در اين دعاها مايههاي خشوع و تضرع وجود دارد. مطلب، با زبان و لحن و بياني ادا شده است که دل را خاشع و نرم ميکند. با عبارات فصيح و بليغ، عشق و شيفتگي و شوق در اين دعاها موج ميزند. انسان بايد اين دعاها را قدر بداند و از آنها استفاده کند. ۱۳۸۴/۰۷/۲۹
* معروفترين دعاها از سه امامي که در صحنه مبارزه بودند صادر شد
عجيب اين است که اگرچه از همه ائمه عليهمالسّلام - تا آن جايي که در ذهنم هست - تقريباً دعاهايي مأثور است و ادعيّهاي به ما رسيده است، اما بيشترين و معروفترين دعاها از سه امام است، که هر سه درگير مبارزات بزرگِ مدّتِ عمر خودشان بودند: يکي اميرالمؤمنين عليهالسّلام است که دعاهايي مثل دعاي کميل و دعاهاي ديگر از آن بزرگوار رسيده است، که يک عالَم و غوغايي است. بعد ادعيه مربوط به امام حسين عليهالسّلام است، که همين دعاي عرفه مظهر آنهاست. اين دعا، واقعاً دعاي عجيبي است. بعد هم امام سجاد عليهالسّلام است که فرزند و پيامآور عاشورا و مبارز در مقابل کاخ ستم يزيد است. اين سه امامي که حضورشان در صحنههاي مبارزات از همه بارزتر است، دعايشان هم از همه بيشتر است؛ درسشان در خلال دعا هم از همه بيشتر است. آن وقت شما همين خصوصيات اخلاقي را در صحيفه سجاديّه نگاه کنيد. ۱۳۷۶/۰۹/۱۳
* دعاي عرفه صحيفه سجاديه مانند شرحي بر دعاي عرفه امام حسين عليه السلام است
دعاي ديگري مربوط به روز عرفه در صحيفه سجاديه هست، که از فرزند اين بزرگوار است. من يک وقت اين دو دعا را با هم مقايسه ميکردم؛ اوّل دعاي امام حسين را ميخواندم، بعد دعاي صحيفه سجّاديه را. مکرّر به نظر من اين طور رسيده است که دعاي حضرت سجّاد، مثل شرح دعاي عرفه است. آن، متن است؛ اين، شرح است. آن، اصل است؛ اين، فرع است. دعاي عرفه، دعاي عجيبي است. شما عين همين روحيه را در خطابي که حضرت در مجمع بزرگان زمان خود - بزرگان اسلام و بازماندگان تابعين و امثال اينها - در مني ايراد کردند، مشاهده ميکنيد. ظاهراً هم متعلّق به همان سال آخر يا سال ديگري است - من الان درست در ذهنم نيست - که آن هم در تاريخ و در کتب حديث ثبت است.
به قضيه عاشورا و کربلا برميگرديم. ميبينيم اينجا هم با اينکه ميدان حماسه و جنگ است، اما از لحظه اوّل تا لحظه آخري که نقل شده است که حضرت صورت مبارکش را روي خاکهاي گرم کربلا گذاشت و عرض کرد: «الهي رضاً بقضائک و تسليماً لأمرک»، با ذکر و تضرع و ياد و توسّل همراه است. از وقت خروج از مکه که فرمود: «من کان فينا باذلاً مهجته موطناً علي لقاءاللَّه نفسه فليرحل معنا»، با دعا و توسل و وعده لقاي الهي و همان روحيه دعاي عرفه شروع ميشود، تا گودال قتلگاه و «رضاً بقضائکِ» لحظه آخر. يعني خود ماجراي عاشورا هم يک ماجراي عرفاني است. جنگ است، کشتن و کشته شدن است، حماسه است - و حماسههاي عاشورا، فصل فوقالعاده درخشاني است - اما وقتي شما به بافت اصلي اين حادثه حماسي نگاه ميکنيد، ميبينيد که عرفان هست، معنويّت هست، تضرّع و روح دعاي عرفه هست. ۱۳۷۶/۰۹/۱۳
* در دعاي عرفه معارف فراواني وجود دارد که فقط با زبان دعا قابل بيان است
در دعاهاى معتبر خيلى معارف وجود دارد که انسان اينها را در هيچ جا پيدا نمىکند؛ جز در خود همين دعاها. از جملهى اين دعاها، دعاهاى صحيفهى سجاديه است. در منابع معرفتى ما چيزهايى وجود دارد که جز در صحيفهى سجاديه يا در دعاهاى مأثور از ائمه (عليهمالسّلام) انسان اصلاً نمىتواند اينها را پيدا کند. اين معارف با زبان دعا بيان شده. نه اينکه خواستند کتمان کنند؛ طبيعت آن معرفت، طبيعتى است که با اين زبان مىتواند بيان شود؛ با زبان ديگرى نمىتواند بيان شود؛ بعضى از مفاهيم جز با زبان دعا و تضرع و گفتگو و نجواى با پروردگار عالم اصلاً قابل بيان نيست. لذا ما در روايات و حتّى در نهجالبلاغه از اين گونه معارف کمتر مىبينيم؛ اما در صحيفهى سجاديه و در دعاى کميل و در مناجات شعبانيه و در دعاى عرفهى امام حسين و در دعاى عرفهى حضرت سجاد و در دعاى ابوحمزهى ثمالى از اينگونه معارف، فراوان مىبينيم. از دعاها غفلت نکنيد؛ به دعاها بپردازيد. دعا هم بکنيد. ۱۳۸۴/۰۷/۱۷
* خدا را براي به دنيا آمدن در دولت اسلام شکر کنيد
اقبال بزرگي که شما جوانان آوردهايد اين است که در دورهي حاکميت اسلام هستيد. بعضي در اين دوره متولد شدهايد و بعضي در اين دوره، جوانيتان را گذراندهايد و اين، اقبال بسيار بزرگي است.
خوشا به حالتان! کمااينکه، حضرت امام حسين عليهالسلام، در «دعاي عرفه» خدا را شکر ميکند که در دولت کفر به دنيا نيامده است. (چون ايشان در دولت پيغمبر به دنيا آمدند.) آري! اين قضيه آنقدر عظمت دارد که امام حسين، آن هم در دعاي عرفه خدا را شکر ميکند که او را در دولت کفر به دنيا نياورده و در دولت اسلام به دنيا آورده است. ۱۳۷۹/