یک فسیل کوچک و ۱۲۰ میلیون ساله در شمال شرقی چین کشف شده است که نه پرنده است و نه دایناسور بلکه روی شاخه تکاملی خود نشسته است، جایی میان این دو.
یک فسیل کوچک و ۱۲۰ میلیون ساله در شمال شرقی چین کشف شده است که نه پرنده است و نه دایناسور بلکه روی شاخه تکاملی خود نشسته است، جایی میان این دو.
در حالی که جمجمه این پروانه کوچک به طول ۲ سانتی متر (۰.۷۵ اینچ) شباهتهایی به دایناسورهای بسیار بزرگتری مانند تی رکس (Tyrannosaurus rex) دارد، اما از طرف دیگر، بدن نازک و ظریف آن بیشتر شبیه پرندگان تاج امروزی مانند گنجشکها یا مرغ مگس خوار است.
به گزارش فرادید؛ سی تی اسکن دقیق و بازسازی پر جزئیات این فسیل نشان میدهد که این گونهی عجیب از پرندگان زمانی به گروه منقرض شده پرندگان اولیه موسوم به آنانتیورنیتین یا "پرندگان مخالف" تعلق داشته است.
برخی دیگر از آنانتیورنیتینهای کشف شده از سوسک بزرگتر نیستند. این فسیل تازه کشف شده کمی بزرگتر است و در کف دست شما جای میگیرد. این موجودات پنجهای و بالدار علی رغم اندازه کوچک خود، در میان گروههای پرشمار و متنوع پرندگان اولیه زندگی میکردند که در آن زمان زندگی میکردند.
در حالی که آنانتیورنیتینها از واقعه انقراض دسته جمعی مزوزوئیک جانس سالم به در نبردند، اما بسیاری از صفات آنها هنوز هم ادامه دارد و آنها را یک گام مهم تکاملی در راه پرندگان مدرن میدانند.
یک فسیل کوچک و ۱۲۰ میلیون ساله در شمال شرقی چین کشف شده است که نه پرنده است و نه دایناسور بلکه روی شاخه تکاملی خود نشسته است، جایی میان این دو.
یک فسیل کوچک و ۱۲۰ میلیون ساله در شمال شرقی چین کشف شده است که نه پرنده است و نه دایناسور بلکه روی شاخه تکاملی خود نشسته است، جایی میان این دو.
در حالی که جمجمه این پروانه کوچک به طول ۲ سانتی متر (۰.۷۵ اینچ) شباهتهایی به دایناسورهای بسیار بزرگتری مانند تی رکس (Tyrannosaurus rex) دارد، اما از طرف دیگر، بدن نازک و ظریف آن بیشتر شبیه پرندگان تاج امروزی مانند گنجشکها یا مرغ مگس خوار است.
به گزارش فرادید؛ سی تی اسکن دقیق و بازسازی پر جزئیات این فسیل نشان میدهد که این گونهی عجیب از پرندگان زمانی به گروه منقرض شده پرندگان اولیه موسوم به آنانتیورنیتین یا "پرندگان مخالف" تعلق داشته است.
برخی دیگر از آنانتیورنیتینهای کشف شده از سوسک بزرگتر نیستند. این فسیل تازه کشف شده کمی بزرگتر است و در کف دست شما جای میگیرد. این موجودات پنجهای و بالدار علی رغم اندازه کوچک خود، در میان گروههای پرشمار و متنوع پرندگان اولیه زندگی میکردند که در آن زمان زندگی میکردند.
در حالی که آنانتیورنیتینها از واقعه انقراض دسته جمعی مزوزوئیک جانس سالم به در نبردند، اما بسیاری از صفات آنها هنوز هم ادامه دارد و آنها را یک گام مهم تکاملی در راه پرندگان مدرن میدانند.
مین وانگ، استاد دیرینه شناس از آکادمی علپم چین میگوید: "وجود جمجمه دایناسوربر روی بدن پرندگان قطعاً مانع از وجود آنانتیورنیتینها یا سایر پرندگان اولیه نمیشود که برای دهها میلیون سال در دوران کرتاسه در مکانهای مختلف جهان حیاتی بسیار موفق داشتند، نمیشود "
نوک این پرنده اولیه منحصر به فرد است و بسیار بینقص حفظ شده است. بر خلاف پرندگان مدرن که فک فوقانی آنها به طور معمول مستقل از حالت مغزی خود را حرکت کند، که به "کینزیس" جمجمه معروف است، استخوان این جمجمه تازه کشف شده ثابت و غیر قابل حرکت است. آنها حتی نقاط اتصال عضلات فک را نیز نشان میدهند، که معمولاً در دایناسورها و خزندگان، مانند مارمولکها و تمساحها یافت میشود.
به گفته وانگ، به طور خاص یک استخوان، معروف به ناخنک، "دقیقاً شبیه استخوانِ مربوط به دایناسور Linheraptor بود. دایناسورهای Linheraptor تروپودهای پرنده مانند هستند، گروهی منقرض شده از دایناسورها که شامل گوشت خواران مانند T. rex و Velociraptor نیز میشوند.
در واقع، قسمت پشتی جمجمه این پرنده اولیه بیش از پرندگان زنده شباهت به رپتور دارد. این نشان میدهد که پرندگان اولیه میتوانند از شاخهای از دایناسورها که شامل Velociraptor پر و Microraptor بالدار است، تکامل یافته باشند.
توماس استیدام، دیرینه شناسِ آکادمی علوم چین میگوید: "در ترکیب با استخوانهای گیجگاهی غیرمتحرک، تفاوت در ساختار کام نیز به عدم وجود حرکت بینی در میان پرندگان اولیه اشاره دارد"؛ بنابراین این حرکت جمجمه باید بعداً تکامل یافته باشد و منجر به تنوع زیادی در شکل جمجمه شود که اکنون در میان پرندگان تاج دارِ مدرن مشاهده میکنیم.
نویسندگان این مقاله نتیجه گرفتند: "علیرغم عبور آنها از دورهی کرتاسه، فقط گروه پرندگان تاج دار با مجموعهای از ویژگیهای مشتق شده از آنها، که اجازه حرکت کینزیس جمجمه را میدهند، از انقراض جمعی مزوزوئیک نجات یافتهاند و از آن زمان رشد کرده اند. "
این مطالعه در Nature Communications منتشر شده است.
منبع: ScienceAlert و فرادید