موش می تواند بیش از ۳۵ نوع بیماری را به انسان منتقل کند که بیشتر آن از طریق ادرار و مدفوع این جانور منتقل می گردد. مهمترین این بیماری ها عبارتند از:
۱- کرم ریه موش از مدفوع آن منتقل می شود و می تواند در انسان مننژیت ایجاد کند.
۲- بیماری دیگر ال سی ام است که بیماری شبیه آنفولانزاست.
۳- هاری
۴- طاعون
۵- لپتوسپیروز یا یرقان یا تب خونریزی دهنده٬ که به همراه درد کبد و شکم خشکی و ریزش پوست می باشد.
۶- سالمونلوزیس در اثر ادرار و فضله موش
۷- یرسینیوزیس که منجر به آپاندیسیت و بزرگ شدن روده ها شده و توسط ادرار و مدفوع موش منتقل می گردد.
۸- تیفوس که خونریزی شش و سینه پهلو می دهد.
۹- توکسوپلاسموزیس بیماری انگلی که از مدفوع گربه و موش منتقل می گردد و در جنین کوری مادرزاد می دهد.
۱۰- تب راجعه که مسمومیت خونی و حملات متناوب تب دارد.
۱۱- تولارمی که موش مخزن آنست و تب سر درد، درد دست و پا کمر درد ضعف عمومی استفراغ بزرگی کبد و طحال می دهد.
۱۲- سالک
۱۳- بیماری حاصل از ویروس لنفوسیستیک کریو مننژیتیس مدفوع موش که سردرد، تب، تهوع، گلودرد، کرختی و بی حسی در بازوها و پاها و تورم داده و موجب سقط جنین مشکلات یادگیری و گیجی می شود.
فضله لفظی است که بیشتر برای مدفوع گنجشک و موش کاربرد دارد، اما فضله موش بیشتر شبیه مدفوع سوسری های بزرگ و توسی تیره یا سیاه رنگ است و شکل آن بسته به نوع موش میله ای یا نامنظم شبیه سنگ است و مملو از باسیلوس های خطرناکی است که جدار چسبناک و مقاوم آنها به سادگی از بین نمی رود. معمولا داخل غلات و برنج به شکل دانه هایی شبیه سنگ دیده شده که بسیار سختند و با شیئی مانند پشت قاشق خاک می شود و در غذای پخته به شکل مومی در می آید و نرم و چسبنده است.
ادرار موش بوی نان کپک زده می دهد و میتواند بیماری مثانه ایجاد کند. میکرب های داخل مدفوع مومی موش به غیر از طاعون دارای دیواره محکمند و با حرارت از بین نرفته و با محیط مرطوب سریع شروع به تکثیر می نمایند.
در طب اسلامی فضله و ادرار موش نجس بوده و خوردن غذای آلوده به آن هم حرام است و خوردن پس مانده موش عامل زوال عقل و فراموشی است.