زنده باد ولایت::امروز دوازدهم بهمن ماه 1395 خورشیدی، برابر است با دوم جمادیالاولای 1438 هجری قمری و سی و یکم ژانویهی 2017 میلادی38 سال پیش در چنین روزی در سال 1357، حضرت امام خمینی (ره) رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران، پس از 15 سال، در میان سیل مشتاقان و در حالی که سراسر کشور غرق شادی و سرور بود، به میهن بازگشتند. ایران در این روز شاهد بزرگترین و تاریخیترین استقبال بود. حضور میلیونی مردم که صف مستقبلان را از فرودگاه تهران تا بهشت زهرا امتداد داده بود، نشان از عشق و علاقهی وصفناشدنی آنان به رهبر خویش داشت.
زنده باد ولایت::امروز دوازدهم بهمن ماه 1395 خورشیدی، برابر است با دوم جمادیالاولای 1438 هجری قمری و سی و یکم ژانویهی 2017 میلادی.
*****
38 سال پیش در چنین روزی در سال 1357، حضرت امام خمینی (ره) رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران، پس از 15 سال، در میان سیل مشتاقان و در حالی که سراسر کشور غرق شادی و سرور بود، به میهن بازگشتند. ایران در این روز شاهد بزرگترین و تاریخیترین استقبال بود. حضور میلیونی مردم که صف مستقبلان را از فرودگاه تهران تا بهشت زهرا امتداد داده بود، نشان از عشق و علاقهی وصفناشدنی آنان به رهبر خویش داشت. حضرت امام خمینی (ره) به هنگام خروج از فرانسه، در پیامی خطاب به مردم این کشور، ضمن اظهار تشکر، از آنها خداحافظی کردند. حضرت امام پس از اقامهی نماز در هواپیما، با آرامش تمام و با امید عارفانهی خود به یاری خدا، به استراحت پرداختند؛ در حالی که نزدیکان، دوستداران و سیل عظیم منتظران ایشان در ایران، نگران پرواز هواپیمای حامل ایشان بودند. خطر سرنگون کردن هواپیما و یا ربودن آن در آسمان، چیزی بود که همه را تا لحظهی فرود آن در فرودگاه مهرآباد تهران، به شدت نگران کرده بود.
هواپیمای حامل رهبر کبیر انقلاب اسلامی و همراهانشان در ساعت 9 و 33 دقیقهی 12 بهمن 1357 بر زمین نشست. با ورود حضرت امام خمینی (ره) به سالن فرودگاه مهرآباد تهران، فریاد «الله اکبر» سالن فرودگاه را به لرزه درآورد. مستقبلان با خواندن سرود «خمینی ای امام»، اشکهای مشتاقان را بر گونههایشان جاری کردند. حضرت امام (ره)، در فرودگاه تهران فرمودند: «من از عواطف طبقات مختلف ملت تشکر میکنم. عواطف ملت ایران بر دوش من، بار گرانی است که نمیتوانم جبران کنم». ایشان ضمن اشاره به این که طرد شاه از کشور، قدم اول پیروزی بود، همگان را به «وحدت کلمه» و ادامهی مبارزه تا قطع کامل ریشههای فساد ترغیب کردند. رهبر کبیر انقلاب اسلامی، سپس از فرودگاه مهرآباد عازم بهشت زهرا شدند و نخستین سخنرانی خود را پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی در آن جا ایراد فرمودند.
در 12 بهمن 1357، در حالی که مراسم ورود حضرت امام خمینی (ره) به طور مستقیم از تلویزیون پخش میشد، نظامیان با یورش به سازمان رادیو تلویزیون، از ادامهی پخش آن جلوگیری کردند. عدهای از مردم در اثر این اتفاق، به شدت خشمگین شده، تلویزیونهای خود را به خیابان پرت کردند. روحانیان متحصن در دانشگاه با انتشار آخرین اعلامیهی خود به تحصن پایان دادند. بختیار ـ آخرین نخستوزیر حکومت پهلوی ـ دوباره درخواست خود را برای ملاقات با امام خمینی اعلام کرد. امام (ره) فرمودند: «ملاقات با بختیار را در صورت استعفای وی میپذیرم». شاپور بختیار در آستانهی ورود حضرت امام پیامی انتشار داده و در آن مردم را نسبت به ادامهی اعتراضها و تظاهرات، خصوصاً در روز ورود ایشان، تهدید کرده بود. در این اوضاع و احوال، دکتر علیآبادی عضو شورای سلطنت پهلوی، از عضویت در این شورا کنارهگیری کرد.
در روز 12 بهمن 1357، حضرت امام خمینی (ره)، پس از سخنرانی در بهشت زهرا، با بالگرد به بیمارستان هزار تختخوابی سابق و امام خمینی (ره) کنونی، تشریف بردند. رهبر کبیر انقلاب اسلامی پس از حضور در بیمارستان، تنها با یک خودرو و یک راننده و یکی از همراهانشان، آن جا را ترک کردند. به گفتهی نزدیکان امام (ره)، و نیز بر پایهی خاطرات کمیتهی استقبال از ایشان، این تصمیم امام برای آمدن از بهشت زهرا به بیمارستان با بالگرد و خروج از آن جا با خودرو، نشان از زیرکی ایشان برای ایجاد اخلال در رهگیری احتمالی داشت.
ابتکار عمل امام (ره) و برنامهریزی کمیتهی استقبال و طراحان حافظ امنیت ایشان، امکان هرگونه تلاش را از سوی مأموران حکومت پهلوی از میان برداشته بود. شکوه بینظیر سراسر ایران به ویژه تهران در روز پنجشنبه 12 بهمن 1357، در خاطر مردم ایران، تا جاودان زنده میماند و نسل به نسل منتقل میگردد.