عبور از پل صراط چه ويژگيهايي دارد
تاریخ انتشار: 95/05/11 15:58
فارس/ يکي از صحنههاي سخت قيامت، گذر از پل صراط است. براي عبور از اين جاده دقيق و ظريف، سزاوار است پيش از آن در دنيا انسان خود را به لوازم و شاخصهاي مجهز نموده باشد، انجام وظايف و تکاليف ديني، محبت و دوستي با اهل بيت پيامبر اکرم(ص) و ترک گناه و معصيت از جمله لوازم ضروري عبور از اين مسير خطرناک به شمار ميآيد.
جواز گذر از پل، با ولايت
بر اساس آموزههاي روايي يکي از شاخصها و مؤلفههاي عبور از پل صراط داشتن محبت و دوستي اهل بيت پيامبر اکرم(ص) است. روايات فراواني در متون شيعي بر اين موضوع تأکيد دارد. کما اينکه علامه مجلسي در جلد هشتم کتاب بحار خود در حديثي از امام صادق (ع) اطاعت اهل بيت عليهمالسلام را عامل ثبات قدم بر پل صراط معرفي ميکند: «وَ هُوَ الطَّرِيقُ إِلَى مَعْرِفَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هُمَا صِرَاطَانِ صِرَاطٌ فِي الدُّنْيَا وَ صِرَاطٌ فِي الْآخِرَةِ فَأَمَّا الصِّرَاطُ الَّذِي فِي الدُّنْيَا فَهُوَ الْإِمَامُ الْمَفْرُوضُ الطَّاعَةِ مَنْ عَرَفَهُ فِي الدُّنْيَا وَ اقْتَدَى بِهُدَاهُ مَرَّ عَلَى الصِّرَاطِ الَّذِي هُوَ جِسْرُ جَهَنَّمَ فِي الْآخِرَةِ وَ مَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ فِي الدُّنْيَا زَلَّتْ قَدَمُهُ عَنِ الصِّرَاطِ فِي الْآخِرَةِ فَتَرَدَّى فِي نَارِ جَهَنَّمَ؛ و آن راهي است بسوي معرفت خداي بزرگ، و آن دو نوع است: پلي در دنيا و پلي در آخرت، پل دنيا اطاعت از امام واجب الاطاعه است و پل آخرت، پلي که بر روي جهنم است. کسي که در دنيا امام خود را نشناسد؛ قدمش بر روي پل صراط لغزيده و در آتش ميافتد».
در حديث ديگري از همان منبع پيامبر اکرم(ص) به وصي برحق خود اميرالمؤمنين (ع) ميفرمايد: «يَا عَلِيُّ إِذَا کَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ أَقْعُدُ أَنَا وَ أَنْتَ وَ جَبْرَئِيلُ عَلَى الصِّرَاطِ فَلَمْ يَجُزْ أَحَدٌ إِلَّا مَنْ کَانَ مَعَهُ کِتَابٌ فِيهِ بَرَاةٌ بِوَلَايَتِکَ؛ يا علي روز قيامت تو و جبرييل بر روي پل صراط مي نشينيد و کسي اجازه گذر ندارد مگر با ولايت تو».
بيترديد ولايت اميرالمؤمنين و ساير ائمه (ع)، شيعه بودن خشک و خالي نيست و طبعاً بايد بدنبال اظهار ولايت، محبت و معرفت هم باشد. خداوند ميفرمايد: «قُلْ إِن کُنتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْکُمُ اللّهُ وَيَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ[ال عمران/31] اي پيامبر بگو: اگر خدا را دوست داريد از من پيروي کنيد تا خدا دوستتان بدارد و گناهانتان را بر شما ببخشايد».
ولايت اهلبيت هم با تأسي از آن بزرگواران و در پيش گرفتن راه و روش آنان ــ که انجام واجبات و ترک محرمات باشد ــ بدست ميآيد.
حقالناس بر گردنمان نباشد
يکي از موانع سخت موجود در پل صراط حقالناس است. در کتاب بحار الانوار از امام صادق (ع) در تفسير آيه 14 سوره مبارکه «فجر» مبني بر «إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصادِ» نقل شده است: « قَنْطَرَةٌ عَلَى الصِّرَاطِ لَا يَجُوزُهَا عَبْدٌ بِمَظْلِمَةٍ؛ کسي که حق مردم بر گردن داشته باشد؛ نميتواند از پل عبور کند».
مصاديق حقالناس:
مصاديق حقالناس زيادند از غيبت و تهمت و استهزاء ديگران گرفته تا گمراه کردن ديگران (مردم را به دين و ديانت بدبين کردن، معتاد نمودن ديگران و تباه کردن زندگي آنها و ...)
البته کسي که بخاطر حق الناس، اجازه ورود به پل صراط را ندارد؛ کسي که خوبيهايي نداشته تا به صاحب حق بدهد و خود را خلاص کند، در نتيجه از بديهاي طرف مقابل به او ميدهند و گرفتار ميشود. پيامبر اسلام در اين باره ميفرمايد: «و قَد سَرَّته حَسَناتُهُ فَيَجييٌ الرَّجُلُ فيقولُ: يا رَبِّ ظَلَمَني هذا فَيُؤخَذُ مِن حَسَناتِهِ فَيُجعَلُ في حَسَناتِ الّذي سَألَهُ، فما يَزالُ کذلکَ حتّى ما يَبقى لَهُ حَسَنةٌ، ، فلا يَزالُ يُستَوفى مِنهُ حتّى يَدخُلَ النارَ؛ در قيامت بندهاي که کار خوب بسيار دارد، در حالي که خوشحال است وارد محشر ميشود. ناگهان شخصي از راه ميرسد و ميگويد: خداوندا! اين شخص (در دنيا) به من ظلم کرده است. پس از کارهاي نيک او گرفته ميشود و به آن مظلوم داده ميشود تا جايي که کار خوب و حسنهاي براي بدهکار باقي نميماند، ولي هنوز طلبکار راضي نشده و حقش را طلب ميکند، آنگاه از گناهان طلبکار برداشته به بدهکار ميدهند، پس حسنه اي براي او نمي ماند و بايد وارد آتش شود»
پل صراط، پلي ست که بر روي جهنم است و همه بايد از روي آن رد شوند. انسانهاي صالح به سلامت ميگذرند و انسانهاي گناهکار سقوط ميکنند. بايد با پيروي آگاهانه از سيره اهل بيت عليهمالسلام و انجام واجبات و ترک محرمات، و صبر و استقامت در اين راه، مسير سعادت ابدي خود را فراهم کنيم.