زنده باد ولایت وقتی که بمب های مخرب هسته ای بر سر شهرها ریخته شوند، چهره ی کره ی زمان برای همیشه تغییر خواهد کرد. به مدت بیش از ۵۰ سال است که این ترس و وحشت در گوشه و کنار جهان در تعقیب انسان ها بوده که مبادا یک نفر انگشت خود را روی دکمه ی پرتاب موشک های هسته ای قرار دهد و بشریت با بحرانی بی سابقه و بسیار مخرب مواجه شود. اما سال هاست که بشر با این واهمه به زندگی خود ادامه می دهد که در نهایت هولوکاست هسته ای به وقوع خواهد پیوست.
زنده باد ولایت وقتی که بمب های مخرب هسته ای بر سر شهرها ریخته شوند، چهره ی کره ی زمان برای همیشه تغییر خواهد کرد. به مدت بیش از ۵۰۰ سال است که این ترس و وحشت در گوشه و کنار جهان در تعقیب انسان ها بوده که مبادا یک نفر انگشت خود را روی دکمه ی پرتاب موشک های هسته ای قرار دهد و بشریت با بحرانی بی سابقه و بسیار مخرب مواجه شود. اما سال هاست که بشر با این واهمه به زندگی خود ادامه می دهد که در نهایت هولوکاست هسته ای به وقوع خواهد پیوست.
البته این نگرانی نسبت به دوران جنگ سرد بسیار کاهش یافته و تنها تهدیدها و آزمایش های پی در پی موشک های بالستیک اخیر کره شمالی مردم را به یاد دوران سیاه و پرتنش جنگ سرد انداخته است. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی دیگر وقوع جنگ هسته ای به موضوعی در فیلم ها و بازی های ویدیویی تبدیل شده بود و کسی نگرانی چندانی از احتمال وقوع آن نداشت. اما باید بدانیم که این خطر کاملاً رفع نشده است. بمب های اتمی و هیدروژنی و حتی انواع مخرب تر و قدرتمندتری از آن ها هنوز در زرادخانه های تسلیحاتی کشورهای بزرگ وجود دارند.
همیشه دشمن های جدیدی برای نابودی وجود دارد و کسانی نیز هستند که دست هایشان برای شلیک بمب هسته ای آماده است. دانشمندان آزمایشات بسیاری انجام داده اند تا دریابند که بعد از یک جنگ هسته ای بزرگ و در مقیاس جهانی که زندگی را در کره ی زمین به شدت تغییر می دهد چه رخ خواهد داد. مطالعات آن ها نشان داده که اگر چه بخش اعظم ساکنان کره ی زمین و موجودات حاضر در آن از بین خواهند رفت اما تعدادی از انسان ها نیز زنده خواهند ماند. اما زمین دیگر به مکانی متروکه و ناخوشایند تبدیل شده و زندگی برای همیشه روی آن تغییر خواهد کرد. در ادامه ی این مطلب قصد داریم شما را با اتفاقات ناخوشایندی که پس از یک جنگ هسته ای بزرگ در جهان خواهد افتاد آشنا کنیم. با ما همراه باشید.
لحظاتی بعد از پایان جنگ هسته ای، باران سیاه سختی خواهد بارید اما این باران برخلاف باران معمولی شعله ها، کثیفی و گرد و خاک را نخواهد شست. قطره های باران بعد از انفجار بمب های هسته ای بسیار بزرگ و سنگین، شبیه گلوله های سیاه و با ظاهری مانند نفت خواهند بود که ممکن است شما را بکشند. در جریان بمباران اتمی هیروشیما باران سیاه تنها ۲۰ دقیقه پس از انفجار بمب در محدوده ای به مساحت ۲۰ کیلومتر مربع آغاز شد. در جریان این باران، قطرات مایع سیاه و چسبناکی محوطه ی مورد بحث را پوشاند که خیس شدن با آن چنان تشعشع هسته ای را به بدن فرد وارد می کرد که ۱۰۰ برابر زمانی بود که در مرکز انفجار بمب قدم می گذاشت.
شهری که بمب در آن فرو افتاد در آتش می سوخت و همه ی اکسیژن موجود را مصرف می کرد. بدین ترتیب بازماندگان تا شعاع چندین کیلومتر اکسیژنی برای نفس کشیدن نداشتند و البته خیلی زود به دلیل عطش فراوان ناشی از گرمای سوزان شعله ها می مردند. برخی نیز در میان شعله ها مضطرب و پریشان می دویدند. چنان برای نوشیدن چند قطره آب درمانده شده بودند که خیلی از آن ها با بارش باران سیاه دهانشان را باز کرده سعی می نمودند مقداری از آب باران بنوشند.
آن قدر مواد رادیواکتیو در قطرات باران سیاه وجود داشت که می توانست به راحتی تغییرات شدیدی را در خون فرد ایجاد کند. این تاثیرات چنان شدید و مخرب بود که اثرات بعدی این باران سیاه تا به امروز نیز در شهر هیروشیما باقی مانده است. پس بدون شک چنین اتفاقی با شدت و ویرانگری صدها برابر شرایط هیروشیما رخ خواهد داد اگر جنگی اتمی دربگیرد.
وقتی که ایک انفجار اتمی رخ دهد می تواند یک جریان الکترومغناطیسی بسیار قوی از خود منتشر کند که تمامی سیستم های الکترونیکی و یا حتی تمام خطوط برق یک کشور را از کار خواهد انداخت. در یک آزمایش هسته ای، جریان الکترومغناطیسی تولید شده در نتیجه ی انفجار تنها یک بمب چنان قوی بود که تمامی چراغ های خیابانی، ایستگاه های تلویزیونی و حتی تلفن ها و تلویزیون های موجود در خانه ها را تا شعاع ۱٫۰۰۰ کیلومتری از مرکز انفجار منفجر کرده و از کار انداخت.
البته این اتفاق غیرمنتظره بود و هیچ به آن فکر نشده بود اما امروزه این تخریب گسترده به یکی از اهداف اصلی کشورهای دارای بمب های الکترومغناطیسی در ساخت چنین بمب هایی تبدیل شده است. اگر بمبی دارای قدرت انتشار امواج بزرگ الکترومغناطیسی در ارتفاعی بین ۴۰۰ تا ۴۸۰ کیلومتر روی کشوری به بزرگی ایالات متحده منفجر شود می تواند تمامی خطوط برق و دستگاه های الکترونیکی کشور را از کار بیندازد. از این رو پس از انفجار بمب های هسته ای جهان در خاموشی مطلق فرو خواهد رفت. تمامی یخچال هایی که با انرژی برق کار کرده و غذاها را در خود نگه می دارند از کار خواهند افتاد. تمامی داده های روی کامپیوترها از بین خواهند رفت.
از همه بغرنج تر این که تاسیسات تصفیه و انتقال آب از کار خواهند افتاد و دیگر انسان به آب تمیز و بهداشتی دسترسی نخواهد داشت. بر اساس محاسبات بعد از چنین اتفاقی دستکم ۶ ماه زمان لازم خواهد بود تا جریان الکتریسیته بار دیگر برقرار شود، البته با این فرض که متخصصان این حوزه زنده بوده و آزادانه بتوانند تعمیرات و کارهای مربوطه را انجام دهند. از این رو باید گفت که در صورت بروز جنگ هسته ای دستکم تا چند سال به جریان الکتریسیته و آب تمیز دسترسی نخواهیم داشت.
انرژی بسیار زیادی در مناطق اطراف مرکز انفجار اتمی آزاد خواهد شد که این مناطق را در شعله های سوزان خود غرق خواهد کرد. هر چیزی که خاصیت سوختن داشته باشد خواهد سوخت، ساختمان ها، جنگل ها، پلاستیک و حتی آسفالتی که در جاده ها استفاده شده است. پالایشگاه های نفت نیز با انفجارهایی عظیم خواهند سوخت زیرا همواره این مراکز صنعتی مانند دوران جنگ سرد به عنوان یکی از اهداف اصلی در نظر گرفته می شوند. شعله های سوزانی که در اطراف هر هدف ایجاد می شوند، دودی سیاه و سمی را ایجاد خواهند کرد که به سرعت و به صورت بی پایان وارد اتمسفر شده و از آن جا به لایه ی بالایی یعنی استراتوسفر منتقل می شود.
لایه ای ضخیم از دود سیاه مانند ابر در ۱۵ کیلومتری سطح زمین ایجاد خواهد شد که هر لحظه بیشتر شده و با وزش باد حرکت خواهد کرد تا این که تمامی سطح کره ی زمین را پوشانده و مانع از تابش نور آفتاب به زمین و حتی دیده شدن آسمان می شود. در سال های اول بعد از هولوکاست هسته ای دیگر آفتابی در کار نخواهد بود و در آسمان تنها ابرهای سیاهی را خواهیم دید که مانع از رسیدن نور خورشید به سطح زمین خواهد شد نمی توان گفت که این شرایط چه مدت برقرار خواهد بود اما اگر یک هولوکاست هسته ای بسیار بزرگ رخ دهد انتظار می رود که دستکم تا ۳۰ سال شاهد چنین شرایطی باشیم.
وقتی که نور و گرمای خورشید به زمین نرسد دمای این کره خاکی به شدت کاهش خواهد یافت. بسته به این که چند بمب اتمی منفجر شود میزان شدت این پیایند مخرب متفاوت خواهد بود. در موارد بسیار شدید انتظار می رود که دمای کل سیاره ی زمین تا ۲۰ درجه ی سانتیگراد نیز کاهش داشته باشد. اگر یک هولوکاست هسته ای کامل رخ دهد انتظار می رود که در سال اول پس از انفجار بمب های هسته ای تابستانی در کار نباشد. دمای هوا در فصول بهار و تابستان به اندازه ی زمستان سرد و یا حتی بسیار بدتر خواهد بود. تولید غذا (کاشت غلات و گیاهان خوراکی و پرورش حیوانات) غیرممکن خواهد شد.
تمامی حیوانات سراسر کره زمین از گرسنگی تلف خواهند شد و گیاهان نیز خشک شده و از بین خواهند رفت. این موضوع مانند شروع یک عصر یخبندان نخواهد بود. برای ۵ سال اول یک سرما و یخبندان کشنده در فصول گرم سال رخ خواهد داد که طول این فصول دستکم یک ماه کوتاه تر خواهد شد. اما بعد از آن کمی اوضاع بهتر خواهد شد و پس از ۲۵ سال دمای زمین به حالت اولیه ی خود بازخواهد گشت. زندگی ادامه خواهد داشت اما به سختی./ منبع : روزیاتو