نام روز های هفته در دوران باستان ایران
ایرانیان در دوران باستان به زبان پارسی باستان و زبان اوستایی سخن می گفتند که تنها زبانهای ایرانی دوران کهن هستند.
به گزارش راستان نیوز، زبان پارسی باستان در شاخه زبانهای ایرانی از گروه زبانهای هندوایرانی قرار میگیرد. به مرور، زبان پارسی باستان، به زبان پارسی میانه تحول یافت که زبان ادبی و رسمی دوران ساسانیان بود و بعدها به زبان پارسی دری یا پارسی نو تبدیل شد. پارسی دری، زبان پارسی است که با عربی آمیخته شده و بعد از تسلط اعراب به ایران، گسترش یافت.
این زبان از زبان نیاایرانی (زبان ایرانی باستان) سرچشمه گرفته است.
روزهای هفته در دوران باستان
روزهای هفته در دوران باستان
پارسی باستان در کنار زبان اوستایی تنها زبانهای ایرانی دوران کهن هستند که متن یا کتیبههایی از آنها به جا مانده است. زبان پارسی باستان در جنوب غربی ایران صحبت میشدهاست و قدیمیترین متنی که از آن به جای مانده به قرن ششم پیش از میلاد بر می گردد.
از زبانهای ایرانی کهن به دو زبان فارسی باستان و اوستائی به وسیله مدارک کتبی آشنائی داریم، مانند مدرک زیر:
خط و زبانَ ایرانی کهن
خط و زبانَ ایرانی کهن
فارسی باستان : این زبان که فرس قدیم و فرس هخامنشی نیز خوانده شده، زبان رسمی آریاییان دردورۀ هخامنشیان بود، و آن با سانسکریت و اوستایی خویشاوندی نزدیک دارد.
مهمترین مدارکی که از زبان فارسی باستان در دست است، کتیبه های شاهنشاهان هخامنشی است که قدیم ترین آنها متعلق به « اریارمنه » پدر جد داریوش بزرگ ( حدود ۶۱۰ ـ ۵۸۰ قبل از میلاد ) ( یعنی دوهزارو شش صدو هفده سال قبل از امروز) و تازه ترین آنها از اردشیر سوم ( ۳۵۸ ـ ۳۳۸ ق. م. ) است.
مهمترین وبزرگترین اثر از زبان فارسی باستان کتیبۀ بغستان ( بیستون ) است که بامر داریوش برصخرۀ بیستون ( سر راه همدان به کرمانشاه ) کنده شده است.
این کتیبه ها بخط میخی نوشته شده و از مجموع آنها قریب ۵۰۰ لغت بزبان فارسی باستان استخراج می شود.