حضرت زهرا (س) دختر حضرت محمد (ص) و خدیجه (س)، همسر علی بن ابیطالب و مادر حسن ابن علی و حسین ابن علی و یکی از پنج عضو آل عبا است. کنیههای حضرت زهرا (س) عبارتند از: ام الحسین، ام الحسن، ام الائمه، ام ابیها و.... ساده زیستی و پرهیز از تجمل از نکات بارز زندگی حضرت زهرا (س) است.
اسم آن خانم، فاطمه است و برای آن بزرگوار هشت لقب ذکر کرده اند؛ صدیقه، راضیه، مرضیه، زهرا، بتول، عذرا، مبارکه و طاهره. از بعضی روایات استفاده میشود که زکیه و محدثه از القاب آن خانم است و کنیه او ام ابیها است.
عمر آن بزرگوار تقریبا هجده سال است. در روز جمعه بیستم جمادی الثانی سال دوم بعثت به دنیا آمد و سال یازدهم از هجرت، سوم جمادی الثانی به دست گردانندگان سقیفه بنی ساعده شهید شد.
حضرت زهرا (س) در سال پنجم پس از بعثت و در روز ۲۰ جمادی الثانی در مکه به دنیا آمد. حضرت زهرا (س)، چون به دنیا پا نهاد، به قدرت الهی لب به سخن گشود و گفت: «شهادت میدهم که جز خدا، الهی نیست و پدرم رسول خدا و آقای پیامبران است و شوهرم سرور اوصیاء و فرزندانم (دو فرزندم) سرور نوادگان میباشند.» اکثر مفسران شیعی و عدهای از مفسران بزرگ اهل تسنن نظیر فخر رازی، آیه آغازین سوره کوثر را به حضرت زهرا (س) تطبیق نمودهاند و حضرت فاطمه (س) را خیر کثیر و باعث بقا و گسترش نسل و ذریه پیامبر اکرم ذکر نمودهاند. شایان ذکر است که آیه انتهایی این سوره نیز قرینه خوبی بر این مدعاست که در آن خداوند به پیامبر خطاب میکند و میفرماید همانا دشمن تو ابتر و بدون نسل است.