حضرت زهرا (س) دختر حضرت محمد (ص) و خدیجه (س)، همسر علی بن ابیطالب و مادر حسن ابن علی و حسین ابن علی و یکی از پنج عضو آل عبا است. کنیههای حضرت زهرا (س) عبارتند از: ام الحسین، ام الحسن، ام الائمه، ام ابیها و.... ساده زیستی و پرهیز از تجمل از نکات بارز زندگی حضرت زهرا (س) است.
اسم آن خانم، فاطمه است و برای آن بزرگوار هشت لقب ذکر کرده اند؛ صدیقه، راضیه، مرضیه، زهرا، بتول، عذرا، مبارکه و طاهره. از بعضی روایات استفاده میشود که زکیه و محدثه از القاب آن خانم است و کنیه او ام ابیها است.
عمر آن بزرگوار تقریبا هجده سال است. در روز جمعه بیستم جمادی الثانی سال دوم بعثت به دنیا آمد و سال یازدهم از هجرت، سوم جمادی الثانی به دست گردانندگان سقیفه بنی ساعده شهید شد.
حضرت زهرا (س) در سال پنجم پس از بعثت و در روز ۲۰ جمادی الثانی در مکه به دنیا آمد. حضرت زهرا (س)، چون به دنیا پا نهاد، به قدرت الهی لب به سخن گشود و گفت: «شهادت میدهم که جز خدا، الهی نیست و پدرم رسول خدا و آقای پیامبران است و شوهرم سرور اوصیاء و فرزندانم (دو فرزندم) سرور نوادگان میباشند.» اکثر مفسران شیعی و عدهای از مفسران بزرگ اهل تسنن نظیر فخر رازی، آیه آغازین سوره کوثر را به حضرت زهرا (س) تطبیق نمودهاند و حضرت فاطمه (س) را خیر کثیر و باعث بقا و گسترش نسل و ذریه پیامبر اکرم ذکر نمودهاند. شایان ذکر است که آیه انتهایی این سوره نیز قرینه خوبی بر این مدعاست که در آن خداوند به پیامبر خطاب میکند و میفرماید همانا دشمن تو ابتر و بدون نسل است.
، ماجرای عاشورا یکی از ننگینترین و شومترین مقاطع تاریخ اسلام محسوب میشود که طی آن امت اسلام به سرکردگی منافقان و کوردلان، جگرگوشه پیامبر (ع) و فاطمه زهرا (س) را به ناحق از دم تیغ گذراندند و ظلمتی ایجاد کردند که تاریکی آن در طول تاریخ بر جامعه اسلامی سایه گستراند. نشان به اینکه تا مدتها حکومت اسلامی توسط نا اهلانِ از امت پیامبر (ص) یعنی بنیامیه و بنیالعباس اداره شد و به این ترتیب فساد سراسر جوامع اسلامی را فرا گرفت تا حدی که در هر دوره از تاریخ اسلام شاهد شهادت برترین خوبان بشریت یعنی ائمه (ع) توسط این گروه شوم هستیم.
بیشتربخوانید: حضرت زهرا (س) با مشکلات اقتصادی خانواده چگونه برخورد میکردند؟
از این جهت کاری که قاتلان و بانیان واقعه عاشورا انجام دادند، به قدری قبیح بود که در هر دوره مورد لعن و نفرین ائمه (ع) قرار گرفت و در این راستا زیارتنامهای به نام زیارتنامه عاشورا از سوی ائمه (ع) برای شیعیان صادر شد که اساس آن لعن بر قاتلان امام حسین (ع) و اصحاب ایشان است. بر اساس روایات، خداوند این قاتلان کوردل را در عرصههای مختلف از جمله قیامت مورد سختترین عقوبت قرار میدهد. امام رضا (ع) در روایتی به نقل از رسول گرامی اسلام (ص) فرمود: «واى بر ستمگران به اهل بیت من؛ گویا مىبینم آنان را که فرداى قیامت، با منافقان در دَرک و طبقه پائینترینِ آتش هستند؛ الوَیلُ لِظَالِمِى أَهلِ بَیتِى؛ کَأَنِّى بِهِم غَدًا مَعَ المُنَافِقِینَ فِى الدَّرْکِ الاسفَلِ مِنَ النَّار.»
یکی از آموزههای امیدبخش در گنجینه قرآنی و روایی ما مسأله شفاعت و دستگیری اهل بیت (ع) است. ما مومنان و شیعیان هر کدام به نحوی نیازمند و محتاج نیمنگاهی از سوی حضرات معصومین (ع) هستیم و این امر پیوسته یکی از درخواستها و دعاهای همیشگی به درگاه الهی است. پیامبر اکرم (ص) در احادیث متعددی محبت و دوستی با اهل بیت (ع) و عدم سبک شمردن نماز و ... را زمینهای برای شفاعت و دستگیری در روز قیامت اعلام کرده و در مقابل ما را از انجام اعمالی که مانع این شفاعت میشود پرهیز دادهاند.