پهنه و گستره دریاها و متعاقب آن شغل مهیج و پر مخاطره دریانوردی از جمله موضوعات جذابی هستند که در طول تاریخ، محل بروز حوادث و اتفاقات جالب و عجیب برای بشر خاکی بوده است. در این میان، ایرانیان و مردمان خطه پارس از قدیم الایام به علت داشتنِ قلمرو پهناور آبی در عرصه دریانوردی و درنوردیدن پهنه نیلگون دریاها و اقیانوس ها، مهارت و تخصص کافی در این زمینه داشته اند و این امر در صفحات تاریخ به دفعات به ثبت رسیده است.
از جمله میراث مکتوب و ارزشمند ایرانیان که از گذشتگانِ دانشوَر ما با رنگ و بویی دریانوردانه به رشته تحریر در آمده و خوشبختانه از گزندهای پیدا و پنهان تاریخِ تاریک در امان مانده، اثری تازی از ناخدایی پارسی با کرشمه و جلوه خاصی، حاوی نِکات ارزشمند و مطالب شگفت انگیز و تعجب آور از رفتار و کردار مردمانِ هم روزگار وی در قالب مجموعهای از اتفاقات جالب و شگرف تاریخی و گزارشهای افراد و اشخاص گوناگون در مورد برخی عجائبِ موجود در پهنه بیکران دریاها یا کناره آبهاست.
ناخدا «بُزُرگ پسر شهریار رامهُرمُزی» (م.۳۴۲ ق.) دریانورد نامدار ایرانی، در کتاب با ارزش خود، موسوم به «عجائب الهِند بَرّه و بَحره»، اتفاقی عجیب و در خور توجه از نظر دینی و مبانی اخلاقی را در سال ۳۱۰ هجری قمری (حدود ۱۱۳۰ سال پیش به تاریخ امروز) راجع به گرایش آدمخوارها به دین مبین اسلام، روایت، ثبت و ضبط نموده که تلخیصی از آن اتفاق تاریخی را در این جُستار ذکر میکنیم؛
عقاید بهاییان با بتپرستی هیچ فرقی ندارد مهشید ضیایی بانویی که از فرقه بهائیت به دین اسلام پناه آورده است از گذشته خود می گوید:
منبع: فارس و باشگاه خبرنگاران
انتهای پیام/