مشروح یادداشت حجتالاسلام والمسلمین حسینیان را در ادامه میخوانید.
شدت ناآرامیها و اعتراضات مردم در سال ۵۷ سرانجام آمریکا، کارگزاران رژیم پهلوی و شخص محمدرضا پهلوی را به این نتیجه رساند که تنها راه فائق آمدن بر بحران، رفتن شاه از کشور است. «شعارهای مرگ بر شاه که آسمان سراسر کشور را پوشانده بود. از شاه در آخرین روزهای اقامتش در کشور آدمی دیگر ساخته بود که بهترین وضعیت را برای خودش آن میدید که هر چه زودتر از این غوغاها دور شود». شاه که به گمان خودش انتظار چنین روزهایی را نمیکشید، حال به جایی رسیده بود که «برای ترک کشور روزشماری میکرد». او حتی از رستم امیربختیاری از رؤسای تشریفات دربار هر روز در رابطه با آماده بودن گذرنامهاش سؤال میکرد. وی به بختیار نیز گفته بود: «من تحمل این را ندارم که بر دیوارها درباره من حرفهای رکیک نوشته شود». [۱]بنابر اوضاع به گونهای رقم خورد که امریکا خروج شاه از ایران را در دستور کار خود قرار داد.