خلاصه:وهابي ها، تبليغات سوئي را بر عليه شيعه به راه انداخته و برخي اعمال شيعيان را شرک دانسته و آنها را مشرک معرفي مي کنند. با صرف ميليونها دلار، هزاران کتاب بر عليه شيعه و معتقدات آنها تاليف و در حد وسيعي چاپ و در ميان مسلمانان، خصوصا در ايام حج توزيع کرده اند.
وهابي ها، تبليغات سوئي را بر عليه شيعه به راه انداخته و برخي اعمال شيعيان را شرک دانسته و آنها را مشرک معرفي مي کنند. با صرف ميليونها دلار، هزاران کتاب بر عليه شيعه و معتقدات آنها تاليف و در حد وسيعي چاپ و در ميان مسلمانان، خصوصا در ايام حج توزيع کرده اند.
قبل از ورود به بحث، تذکر اين نکته ضروري است که فرق است ميان وهابي و سني، ما با برادران مسلمان خود از اهل سنت مساله اي نداريم تمامي مسلمانان همانند انگشتان يک دست هستند. هر چند انگشتان يک دست، هر يک داراي خاصيت و امتيازي است، اما همه در برابر دشمن جمع شده و مشتي مي گردند در سينه ي او.
مي گويند توسل به پيامبر و اهل بيت او شرک است! با اندکي دقت در اطراف خود متوجه مي شويم که گردش امور هستي براساس اسباب و وسايل و به تعبيري ديگر توسل است. آب و مواد غذايي از طريق ريشه، تنه و شاخه ي درخت به برگ آن مي رسد و ريشه درخت از طريق برگ نور و هوا را دريافت مي کند. در بحارالانوار در حديثي از امام صادق (ع) مي خوانيم: «ابي الله ان يجري الاشياء الا بالاسباب» يعني «خداوند از اين که کارها بدون سبب و علت جريان پيدا کند ابا دارد.» خداوند براي هر کاري واسطه و علتي قرار داده است.
هر چند شفا و درمان از خداست، «و اذا مرضت فهو يشفين» (شعراء/80) اما همين شفا را خداوند در عسل قرار داده است؛ «فيه شفاء للناس» (نحل/69)
هر چند خداوند کارها را تدبير مي کند، «يدبر الامر» (يونس/3) اما فرشتگان واسطه ي تدبير او هستند. «فالمدبرات امرا» (نازعات/ 5)
در مورد توسل قرآن مي فرمايد: «و ابتغوا اليه الوسيله » وسيله اي براي نزديکي به خدا جستجو نماييد. حال، آن وسيله کدام است؟
خداوند در اين آيه، نوع وسيله را براي ما مشخص نکرده و به صورت مطلق فرموده است. لذا وسيله شامل هر چيزي است که ما را به خدا نزديک کند، حضرت آدم پس از آنکه از بهشت اخراج شد سالياني را به گريه و زاري و توبه گذراند، سپس کلماتي را از طرف پروردگارش دريافت کرد و به آن کلمات متوسل شد. قرآن مي فرمايد: «فتلقي آدم من ربه کلمات فتاب عليه»
فخر رازي و بسياري از مفسران اهل سنت گفته اند مراد از «کلمات» که حضرت آدم به آنها متوسل شد نام پيامبر و اهل بيتش بوده است و آن کلمات اين چنين بود: «الهي يا حميد بحق محمد، يا عالي بحق علي، يا فاطر بحق فاطمه، يا محسن بحق الحسن، يا قديم الاحسان بحق الحسين و منک الاحسان»
وهابيون مي گويند: اگر نام کسي را در کنار نام خدا ببريد شرک است!
اگر اين سخن درست باشد خداوند نعوذ بالله خود مشرک است. زيرا در آيه 74 سوره توبه مي فرمايد: «و ما نقموا الا اغناهم الله و رسوله من فضله» خداوند و پيامبرش آنها را بي نياز نمودند. و در جاي ديگر مي فرمايد: «الله يتوفي الانفس» خداوند جانها را مي گيرد و در جاي ديگر مي فرمايد: «يتوفاکم ملک الموت» ملک الموت جان شما را مي گيرد. بنابراين واسطه داشتن، نه تنها شرک نيست بلکه اساس هستي بر مبناي واسطه است.
مي گويند ساختن گنبد و بارگاه شرک است!
[ بازدید : 1001 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]