زنده باد ولایت

روایتی نادیده از کمپ شماره 7 رمادی //// تصاویر/ اسرای ایرانی در عراق

زنده باد ولایت : یکی از نقاط نادیده و پنهان جنگ تحمیلی اردوگاه اسرای ایرانی است که در آن زمان به دلیل تخطی عراق از کنوانسیون‌های بین المللی درباره رفتار با اسرا کمتر خبرنگار و عکاسی ‌می‌توانست مجوز بازدید از آز آن و تهیه گزارش را به دست آورد؛ در این میان "برنارد بریسون" یکی از استثناها به شمار می‌رود.


به گزارش مجله تاریخ زنده باد ولایت : ، وضعیت اسرای ایرانی در اردوگاه‌های عراق یکی از نقاط نادیده و پنهان جنگ تحمیلی به شمار می‌رود. رژیم بعث که در آن زمان در رفتار با اسیران ایرانی همه کنوانسیون‌های بین المللی را نادیده می گرفت به هیچ عکاس و خبرنگاری اجازه بازدید از اردوگاه‌ها را نمی‌داد. از سوی دیگر اما گزارشگران نهادهای بین المللی که تحت تدابیر این رژیم از اردوگاه ها بازدید می‌کردند گزارش‌هایی از رفتار خشونت آمیز با اسرای ایرانی منتشر می‌کردند که از سوی رژیم بعث تکذیب می‌شد.


گرچه منع شکنجه و رفتارهای تحقیر آمیز از اصول کنوانسیون های بین المللی در رفتار با اسرای جنگی به شمار می‌رود اما روایتی که بعدها آزادگان از زندان رژیم صدام عنوان کردند گویا شکنجه، سوء رفتار و آزار اسرای ایرانی تا سرحد مرگ بود. در پاییز 1363 رژیم بعث پس از افزایش فشارهای بین‌المللی در موضوع اسرا اجازه داد نمایندگان صلیب سرخ از چند اردوگاه بازدید کنند و وضعیت را از نزدیک بررسی کنند. گزارش صلیب سرخ گویای شواهدی بود که آنها از خشونت‌ها و بد رفتاری‌های جسمی در اسرای ایرانی مشاهده کرده بودند. در این گزارش اذعان شده بود بدون استثنا بر بدن اسیران ایرانی آثار کبودی مشاهده شده و تعدادی از آن‌ها به واسطه‌ی ضربات وارده بر سرهایشان بینایی و شنوایی خود را از دست داده‌اند.


این کمیته اظهارنظر اسیران درباره‌ی انواع و اقسام شکنجه‌ها را تأیید و در گزارش سالانه خود منعکس کرد. در بخشی از این گزارش که مربوط به اردوگاه صلاح الدین است آمده: اسیران را ساعت‌ها از دست‌ها و پاها بدون تماس بدن با زمین آویزان می‌کردند و در بعضی موارد دست و پای آن‌ها را با میله‌ی آهنی به هم می‌بستند. مدت زمان آویزان نمودن مختلف بوده، بین 10 الی 5 ساعت و گاهی تا 36 ساعت طول می‌کشیده است. این عمل در سلول‌های انفرادی به وسیله‌ی چنگک‌هایی که از سقف آویران شده بود صورت می‌گرفت یا در بیرون بازداشتگاه نزدیک قسمت اداری انجام می‌شد و اسرا را به شکلی که در معرض آفتاب باشند می‌آویختند. این نوع شکنجه‌ها در ناحیه‌ی مچ دست‌ها و پاها زخم‌هایی ایجاد می‌کرد که آثار آن حتی بعد از گذشت هفته‌ها به جا می‌ماند. علایمی از جمله فرورفتگی عمیق در گوشت مچ دست‌ها و پینه‌ی مچ دست‌ها و پاها که توسط پزشک کمیته‌ی بین‌المللی صلیب سرخ معاینه شده بود با شرح بدرفتاری‌های فوق مطابقت می‌کرد.


در بخش دیگری از همین گزارش آمده است که مسئولان و نگهبانان اردوگاه‌های عراقی در حضور نمایندگان کمیته‌ی بین‌المللی صلیب سرخ، اسرای ایرانی را با کابل کتک می‌زده‌اند. بازتاب این گزارشات منجر به فشار نهادهای بین المللی و افکارعمومی جهان بر عراق شد و دستگاه تبلیغاتی رژیم بعث ضمن رد این گزارشات در ظاهرسازی آشکار شماری از عکاسان بین المللی را برای عکاسی به اردوگاه‌های گزینش شده برد. "برنارد بریسون" عکاس آژانس عکس "سیگما" یکی از عکاسانی بود که در آن زمان تحت نظارت رژیم بعث به "کمپ شماره 7" اسرای ایرانی در "الرمادی" برده شد تا تصویری متفاوت از گزارش کمیته صلیب سرخ ارائه کند. همه چیز در این کمپ پیش از ورود عکاس به شکل قابل توجهی تغییر کرده بود چرا که همین محل یکی از اردوگاه‌هایی به شمار می رفت که در گزارش کمیته صلیب سرخ در مهرماه 1363 به ضرب و شتم و شکنجه اسرا در آن استناد شده بود.


































(استفاده از این تصاویر با ذکر منبع بلامانع است)
منبع : فرادید

[ بازدید : 363 ] [ امتیاز : ] [ نظر شما : ]

زمان انتشار: ساعت: نویسنده: