حرمت مساجد و معابد الهي
تاریخ انتشار: 95/06/04 15:22
حوزه/ «وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِيَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ يُذْکَرُ فيهَا اسْمُ اللَّهِ کَثيرا» حج،۴0
و اگر خدا بعضي از مردم را با بعض ديگر دفع نمي کرد، صومعه ها و کليساها و کنيسه ها و مساجدي که نام خدا در آنها بسيار برده مي شود، سخت ويران مي شد»
توضيح و تفسير
«صومعه» به معناي دِير و محل عبادت و رياضت راهبان در بيابان ها و غارهاست. کلمه «بِيعٌ» به معناي محل عبادت مسيحيان است و کلمه «صَلَواتٌ» همان کنيسه و محل عبادت يهوديان است.خرابي مسجد يعني: محو اتّحاد و تشکل، قطع رابطه با امام عادل، فراموشي فقرا، عدم آگاهي از اوضاع و غفلت از خدا و لذا اگر دشمن بتواند، اوّل اين مراکز را قلع و قمع مي کند. لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِيعٌ...
در اين آيه درباره جهاد بحث شده است. در واقع تشريع قتال به منظور حفظ مجتمع ديني از شر دشمنان دين است که مي خواهند نور خدا را خاموش کنند، زيرا اگر جهاد نباشد همه معابد ديني و مشاعر الهي ويران گشته عبادات و مناسک از ميان مي رود.
معابد مظاهر دين و شعائر و نشانه هاي دين است که مردم به وسيله آن به ياد دين مي افتند، و در آنها نشسته احکام دين را مي آموزند و صورت دين را در اذهان مردم حفظ مي کنند.[1]
از آيات فهميده مي شود که کليسا همانند مسجد مسلمانان مورد احترام است، محل عبادت محترم است ولو گروه عبادت کننده محترم نباشد.
اديان آسماني محترم هستند. قرآن مي گويد، اگر نبود که خداوند جلوي مردم را مي گرفت بعضي را به وسيله بعضي ديگر. خدا اراده کرده با بعضي از مردم حزب اللهي جلوي بعضي از متجاوزين را بگيرد و اگر دفاعل نبود تمام مراکز عبادت از بين مي رفت. از اين آيه معلوم مي شود مراکز عبادت بايد حفظ شود ولو با جنگ.
مراکز عبادت مهم است به طوري که حضرت موسي به يک مکاني که مي رسد مي گويد کفشهايت را در بياور. اخلع نعليک. کفشهايت را بيرون بياور. «إِنَّک بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوي» طه/12. توي به مکان مقدسي مي آيي. تازه کوه طور که مسجد نبود.
باني مسجد شرايطي دارد. 1-ايمان داشته باشد 2-اهل نماز باشد 3-و اهل زکات باشد 4-از هيچ کس نترسد.
مسجد خانه رحمت است. در خانه رحمت نبايد غضب باشد. افرادي هستند ضعيف هستند تحمل ديدن اينگونه مسائل را ندارند. افراد کم ظرفيت ممکن است انتقادي به حکم خدا بکنند. ممکن است مزاحم نماز خوان بشوند.
پيام ها
1.آوارگي از وطن روشن ترين نمونه مظلوميت است. ظُلِمُوا...الَّذِينَ أُخْرِجُوا. مؤمنان، وسيله تحقّق اراده الهي اند. «دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ»(دفاع از خداوند است ولي بدست مؤمنين)براي حفظ مراکز ديني، گاهي بايد خون داد. دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ
2.آنچه مهم است، دفاع از حريم مساجد است، خواه با جنگ باشد و وخواه با قلم و بيان و يا برنامه هاي ديگر. 3.مهم ترين برنامه ي دشمن، نابودي مراکز ديني بيدار کننده است. «لَهُدِّمَتْ(معابد، نشانه حضور دين در جامعه است.
4.نام عبادتگاه مهم نيست، کفّار و متجاوزين با ياد خدا و راه او به هر شکل و در هر کجا که باشد مخالفند. «صَوامِعُ - بِيعٌ - صَلَواتٌ – مَساجِدُ»
5.ياد خدا هدف اصلي و روح اعمال در مراکز ديني است. «يذْکرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ»
6.مساجدي مورد ستايش قرآن است که در آنها از خداوند بسيار ياد شود و به حداقل اکتفا نشود. «کثِيراً»(در هر مکاني که بيشتر ياد او شود، مقدّس تر است.[2]
پي نوشت ها
[1] تفسير الميزان ج۱۴ ص ۵۴۵
[2] تفسير نور، جلد 6، ص