نابودی و زوال سرنوشت حتمی و قطعی داعشیهاست؛ آنها رسم یکسانی دارند هرچند نام و نشانشان تفاوت داشته باشد.
گاهی با شمشیر و حمایل و مسلسل در روستاهای عراق و سوریه به خانه و کاشانه مردم یورش میبردند و جوانان را از قفا ذبح و زنان و دختران را به اسارت میبردند؛ گاهی نیز با قمه و چماق در خیابانهای شمال تهران، به عابران و رهگذران حمله میکردند و سربازان و ماموران مسئول تامین نظم و امنیت را زیر میگرفتند.
البته داعشیها یک قماش دیگر نیز دارند که تفاوتشان با دو نمونه فوق، مجازی بودنشان است؛ این قماش از داعشیها صرفا پشت لپتاپ یا تبلت یا موبایل یا کامپیوتر خود مینشینند و در شبکههای اجتماعی به تشویق و ترغیب اقدامات متوحشانه داعشیها میپردازند. موعد دستگیری و محاکمه عناصر جنایتکار داعشی هم که میشود، این داعش صفتان مجازی، نوحه سر میدهند و مویه میکنند و برای همقطاران میدانی خود فریاد وامصیبتا سر میدهند.
اغتشاش چماق به دستان در خیابان پاسداران