ناصرالدینشاه قاجار ۲۵ تیر ۱۲۱۰ به دنیا آمد و تا ۱۲ اردیبهشت ۱۲۷۵ زنده بود. او که پیش از پادشاهی ناصرالدین میرزا خوانده میشد، معروف به «قبلهٔ عالم»، «سلطان صاحبقران» و بعد «شاهِ شهید»، چهارمین شاه از دودمان قاجار ایران بود. او طولانیترین دورهٔ پادشاهی را در میان دودمان قاجار دارد. او همچنین نخستین پادشاه ایران بود که خاطرات خود را نوشت. همچنین، ناصرالدینشاه قاجار اولین پادشاه ایرانی بود که در رأس هیئت حاکمه برای بازدید از تمدن و تکنولوژی غرب عازم اروپای نوین شد و به همین خاطر او را آغازگر پیدایش ایران نوین می دانند.
البته درباره ناصرالدین شاه حرف و حدیث فراوان است. او آنقدر اشتباه در دوران 50ساله سلطنتش داشته که شاه خوشنامی نباشد. اما در دوران گذاری قرار گرفت که ناخواسته ایران به سوی تجدد حرکت می کرد و پادشاه ایران نیز گاه با این گذار هم داستان می شد.