سخن امام باقر(ع) درباره فضائل شب جمعه
مشرق/ امام محمد باقر عليه السلام فرمودند: خداوند متعال ، هر شبِ جمعه ، از آغاز شب تا پايان آن ، از فراز عرش خويش ندا مي دهد:
«آيا بنده مؤمنى نيست که تا پيش از سپيده دَم ، مرا براى آخرت و دنيايش بخواند و من، پاسخش دهم؟ آيا بنده مؤمنى نيست که تا پيش از سپيده دَم از گناهانش به درگاه من ، توبه کند و من هم به سوى او بازگردم (و توبه اش را بپذيرم)
آيا بنده مؤمني نيست که من روزى اش را بر او تنگ کرده باشم و او تا پيش از سپيده دَم، افزايش در روزىاش را از من بخواهد و من بر روزى او بيفزايم و به آن گشايش دهم؟
آيا بنده مؤمنِ زندانى و غم زده اى نيست که از من بخواهد از زندان آزاد و رهايش کنم؟ آيا بنده مؤمن ستم ديده اى نيست که تا پيش از سپيده دَم از من بخواهد که دادش را بستانم و من انتقام او را بگيرم و داد وى بستانم؟» و تا سپيده دَم ، به اين ندا ادامه مى دهد.
متن حديث:
امام باقر عليه السلام: اِنَّ اللّه َ تَعالى لَيُنادى کُلَّ لَيْلَةِ جُمُعَةٍ مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ مِنْ اَوَّلِ اللَّيلِ اِلى آخِرِهِ: اَلا عَبْدٌ مُؤمِنٌ يَدْعونى لاِخِرَتِهِ وَ دُنْياهُ قَبْلَ طُلوعِ الْفَجْرِ لاُِجيبَهُ؟ اَلا عَبْدٌ مُؤمِنٌيَتوبُ اِلَىَّ مِنْ ذُنوبِهِ قَبْلَ طُلوعِ الفَجرِ فَاَتوبَ عَلَيْهِ ؟ اَلا عَبدٌ مُؤمِنٌ قَد قَـتَّرتُ عَلَيهِ رِزقَهُ فَيَساَ لَنِى الزِّيادَةَ فى رِزقِهِ قَبلَ طُلوعِ الفَجرِ فَاَزيدَهُ وَ اُوَسِّعَ عَلَيهِ؟ اَلا عَبدٌ مُؤمِنٌ سَقيمٌيَساَ لُنى اَن اَشفيَهُ قَبلَ طُلوعِ الفَجرِ فاُعافيَهُ ؟ اَلا عَبدٌ مُؤمِنٌ مَحبوسٌ مَغمومٌ يَساَ لُنىاَن اُطلِقَهُ مِن حَبسِهِ وَ اُخَلِّىَ سَربَهُ ؟ اَلا عَبْدٌ مُؤمِنٌ مَظلومٌ يَساَ لُنى اَن آخُذَ لَهُ بِظُلامَتِهِقَبلَ طُلوعِ الفَجرِ فَاَ نْتَصِرَ لَهُ وَ آخُذَ لَهُ بِظُلامَتِهِ ؟ قالَ عليه السلام : فَلا يَزالُ يُنادى بِهذا حَتّىيَطلُعَ الفَجرُ.
«تهذيب الاحکام، جلد 3 ، صفحه 5»